کارت پستال،برای مادری که هر صبح به کسانی که تا به حال آن ها را ندیده،سلام می کند

دنده ها می شکانند

ریشه هایی که به سمت گذشتن 

از قابی می گذرند

به سمت باد

                 ورم می کند سرم و 

             چکش

            رگش را به ماشه می کوبد،

خون دیوار از نبودن تو

فوران می کند و 

انگشتم سیاه می شود

   دود

  خاکستر

:می گرانم

عکسی که خلا دارد

دیواری که ترک دارد

تویی که ترک داری و من

بیش ر از دیوارهای خانه و ریه های تو

به رفتن می مانم و 

                           صدای تبر از سینه ایی

                       باد را می شکافد.

:شام آخر انسان اولیه

رفته در

تا شوی

               قبل از از قبل 

              جوانه می زن دم

.

کارت پستال،برای مادری که هر صبح به کسانی که تا به حال آن ها را ندیده،سلام می کند

اشکِ شوقِ آخرین مبتدا

پاره یی از آبان ِ عَجیب